สังขยาฟักทอง: ฟักทอง

ฟักทอง (Pumpkin)

ฟักทอง (Pumpkin) จัดเป็นพืชผักสวนครัวที่นิยมปลูก และรับประทานกันอย่างแพร่หลายในทุกประเทศ เนื่องจากมีส่วนต่างๆที่นำมารับประทานได้ อาทิ เนื้อผลใช้ประกอบอาหารคาวหวานหลายชนิด ส่วนเมล็ดนำมาคั่วใช้รับประทานเป็นอาหารคบเคี้ยวยามว่าง รวมถึงยอดอ่อนฟักทองยังนิยมนำมาลวกเป็นผักจิ้มน้ำพริก และใช้ประกอบอาหารจำพวกผัด และแกงต่างๆ

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cucurbita moschata Decne
ชื่อสามัญ : Pumpkin
ชื่อท้องถิ่น :
ภาคกลาง และทั่วไป
– ฟักทอง
ภาคเหนือ
– มะฟักแก้ว
– ฟักเขียว
– หมักคี้ล่า เหลืองเคล้า (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน)
– หมากฟักเหลือง (ฉาน-แม่ฮ่องสอน)
ภาคใต้
– น้ำเต้า
ภาคอีสาน
– หมักเอื้อ
– หมากเอื๋อ
– หมากฟักเหลือง
– มะน้ำแก้ว

ฟักทองมีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกา แบ่งออกเป็น 3 ชนิด ได้แก่
– Cucurbita moschata
– Cucurbita pepo
– Cucurbita maxima (ฟักทองเอเชีย และเป็นชนิดที่ปลูกในไทย)

จากการขุดพบหลุมฝังศพของชาวอินเดียแดง ที่มีอายุ 2000 ปี ก่อนคริสตกาล พบหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับฟักทอง ซึ่งอินเดียแดงบางเผ่ายังใช้ดอกฟักทองเป็นเครื่องประกอบพิธีกรรมทางศาสนา ส่วนชนชาติจีนมีความเชื่อว่าฟักทองเป็นไม้ผลที่นำความั่งคั่งมาสู่ครอบครัว และฟักทองยังถูกใช้เป็นอาหารของนักสำรวจ และผู้อพยพเข้าทวีปอเมริกา

ประมาณปี ค.ศ. 1542 ฟักทองชนิด Cucurbita pepo เป็นชนิดแรกที่ถูกนำเข้ามาปลูกในประเทศแถบยุโรป ต่อมาปี ค.ศ. 1591 จึงนำชนิด Cucurbita moschata เข้ามาปลูกร่วมด้วย และตามด้วยชนิด Cucurbita maxima

ที่มา http://puechkaset.com/%E0%B8%9F%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%87/